Niehland R.
2/5
Dit is eigenlijk 1 van de meest dramatische wandelstartpunten die ik ken. Een betere naam zou dan ook eigenlijk ´wandelstartpunt Botgat´ zijn, dat mini-natuurgebiedje is namelijk ,naast natuurlijk de route over het strand, de enige echte wandeling in de buurt die aantrekkelijk genoeg is om eens af te gaan leggen. Om te gaan wandelen over de afgrijselijke ´rijtjes´ aan bungalowparken wil je natuurlijk niemand aanraden, parken waarin in de namen ervan vaak het woord ´Śand´ is verwerkt; Callassande, Sandepark. Vooral dat Callassande, een knoert van een park (maasa is kassa) dat van ´Roompot´ is, is zo ongeveer de grootste plaag in de kop van Noord Holland die je maar kunt verzinnen, dat neemt stevig een derde plaats in naast de nr.1 namelijk de weerzinwekkende eenvormige rij met uitgelijnde strandhuisjes bij julianadorp tussen ´Een Zee van Tijd´ en ´Paal zes´ en op de 2e plaats met stip gestegen... het even wanstaltige als groteske Ooghduyne van Landall niet te vergeten. Het bedrijf Roompot dat slechts om winst en verlies geeft en helemaal niets om: natuur, plaatselijke fenomenen zoals aldaar ´De Nollen´, het aangezicht voor omwonenden, verkeersoverlast door massarecreatie, vervuiling op en van de omliggende terreinen en wel doordat er eenvoudigweg teveel mensen tegelijkertijd ´op hetzelfde voetpad moeten lopen´ en ga zo werkelijk maar door. Leefbaar en wandelbaar is het in Groote Keeten slechts nog in hartje winter. Ik was er bv weer eens met de fiets op dinsdag 25 oktober; het was op de temperatuurmeter 19,5 graden (die opwarming gaat echt razendsnel, wat een geruststelling zo krijg ik er in mijn leven ook nog een staartje van mee;)) maar gelukkig was alles overal in het dorp wel al dicht. Dus geen ´patat in de Princenkeet´, geen ´hangen en zeuren´ van een ´Callas´gezin met kinderen in het strandpaviljoen en verder is er in het dorp aan horeca helemaal niets én het was geen vakantieweek dus zóú je dan toch verwachten dat het buiten al wat rustiger zou zijn. Niet dus, het was eenvoudigweg nog te warm. Pas wanneer de kou echt zijn intrede doet wordt het wandelen daar in het ´Botgat´ of op het strand weer wat aangenamer. Dan word je als individu ook weer gezien en opgemerkt, leef je zélf weer op en met jou natuurlijk de natuur die nog maar luttele maanden heeft tot aan de volgende ´zomerklap´. Gelooft u mij, de natuur heeft minder moeite met stikstof dan met de ´Callaskinderen´ en de vergrassing in de duinen is nu al echt dramatisch te noemen en alom zichtbaar. Kijk trouwens maar eens goed naar uzelf wanneer u eindelijk eens rustig een keertje in een verlaten duinpan ligt naar de hemel te turen met een strootje helmgras rollend tussen uw tong en tanden, het gebulder van de zee en het ruisen van een westenwind die uw gehoor strelen en nét terwijl u heerlijk klein ´wegtrekkertje´ heeft komt er een ´Roompot´gezin naast u zitten. In dezelfde duinpan... Tsja....
